EMPERYALİZMİN GÜNCELLİĞİ V
SONUÇ: BAĞIMSIZ TÜRKİYE
Ülkemizde son dönemde yaşanan gelişmelere bakılacak olursa cumhuriyet tarihin en ağır krizlerinden biriyle karşı karşıya olduğumuz söylenebilir. 7 Haziran seçimleri sonrası “Başkanlık Sistemi” tartışmaları ile iç içe geçirilen Kürt meselesi ve onun üzerinden geliştirilen muhtemel iç savaş tehdidi, her an yurttaşlık ve ulus kavramlarının yeniden tanımlanacağı bir anayasa tartışmasının başlatılmasına vesile olabilir. Böyle bir tartışma, cumhuriyetin tasfiyesi ile demokrasinin kurumlarının bütünüyle yok sayıldığı muhafazakâr bir düzenin inşasında ifadesini bulan “rejim değişikliği” realitesinin son hamlesini oluşturması bakımından kritik önemde olacaktır. AKP iktidarının kitle desteğini süreklileştirmesine imkân sağlayan, mevcut demagojik söylemini yeniden üreterek son çözümde iktidarını tahkim etmesinde önemli rol oynayan Ortadoğu’daki emperyalist kuşatma ise mevcut krizi daha da derinleştirmekte, olası direniş reflekslerini boğarak ideolojik tahakkümü ağırlaştırmaktadır.
Emperyalizmin güncelliği yazılarının sonuç bölümünde, ülkemizde yaşanan krizlerin temel dinamiğinin doğru kavranmasının günümüzde ne kadar önemli olduğunu bir kez hatırlatmak isteriz. Türkiye, 1940’ların başından itibaren gelişen iç ve dış konjönktürün etkisiyle, Kurtuluş Savaşı ve Cumhuriyet devrimlerinin başlattığı ilerici hamleyi devam ettirememiş, girdiği çeşitli uluslararası ittifaklar ve değişen dünya sisteminin de etkisiyle kısa sürede bağımsızlığını kaybetmiştir. Bugün biz, ülkemizin siyasi bağımsızlığının ancak biçimsel düzeyde olduğunu, ülkeyi yönetme iddiasındaki hiçbir siyasi partinin büyük güçleri karşısına alarak politika yapamayacağını, bunun da esasen karmaşık ve derin tarihsel kökleri bulunan bağımlılık ilişkilerinin bir sonucu olduğunu görmek zorundayız. Bunu görmeden, bu hakikati tespit etmeden, halkımızın gerçek özlemlerine yanıt verecek ciddi ve tutarlı bir muhalefet hattı oluşturmak mümkün değildir. Yine bunun bir devamı olarak, ABD merkezli dünya sistemine karşı başka büyük güçlerle stratejik planda bir ittifaka girmek, mevcut güç ilişkilerinin bütünü dikkate alındığında, ülkemizin bağımsızlığı ve demokrasinin gelişmesi açısından olumlu hiçbir sonuç vermeyecektir. Bugün “Bağımsız Türkiye” şiarını en ön plana çıkaracağımız gündür. Rusya ile yaşanan son krizde, yakın zamana kadar kendilerini “bağımsızlıkçı” olarak lanse eden kimi çevrelerin de, ABD karşıtlığı üzerinden, kendilerini bir anda Rusya ve Çin saflarında bulduğunu ibretle izliyoruz. Bu politik tavır kesin olarak yanlıştır. Yanlıştır zira hem AKP’nin milliyetçi demagojisine hizmet etmekte, hem de bu tavrı alanların büyük devlet politikalarına eklemlenmelerine yol açmaktadır. Gerçek bir yurtsever bağımsızlığı en önde tutandır. Hiçbir stratejik hesap, tam bağımsızlık hedefinden feragat edilecek düzeyde bir politika güdülmesini meşrulaştıramaz.
Son otuz yıllık dönemde ülkemiz solunda (eğer günümüzde bir sol kaldıysa) bağımsızlık ve yurtseverlik kavramlarının ne kadar iğdiş edildiğini üzülerek görüyoruz. Bu durum bir toplumsal muhalefet odağının yaratılamaması ve olası bütün muhalefet kanallarının tek tek tıkanmasına yol açmaktadır. Halkla bütünleşemeyen siyasetler özeleştiri yapacaklarına halkı suçlamakta, geçmişten günümüze neyin, ne kadar değiştiğinin ve neyin aynı kaldığının muhasebesini yapamamaktadırlar. Türkiye’de yaşamak ve var olmak, kendini her türlü bağımlılık ilişkisinden, kirli ittifaklardan, düşünsel dogmalardan ve şartlanmalardan özenle uzak tutmakla mümkündür. Bu bakımdan biz de yazı dizimizi, güncelliğini hiç kaybetmeyecek olan bir şiarla sonlandırmak isteriz. Bu şiar da “Bağımsız Türkiye’dir”. Ülkemizde bağımsızlığa giden yol kendi ilişkilerini, ideolojisini, strateji ve taktiklerini yaratacak, emperyalizmden beslenen bütün gerici güçleri son tahlilde karşısına alacak ve onlarla nihai olarak hesaplaşacaktır. Ülkemiz ve halkımız için başka hiçbir kurtuluş yolu görünmemektedir.
Onur Aydemir
