NE FAYDA
Sen benimsin,
Ciğerparem, sevdiğim
Gülden ağır
Söyleyemem sana!
Saçlarına
Kızıl güller takayım
Salın da gel,
Bir o yana
Bir bu yana!
Meğer
Müşkil işmiş hürriyet
Savunmayla yetmiyor
Bir başka sevda!
Telden
Demirden geçsen
Mapusu delsen
Ne fayda!
Enver GÖKÇE
Şiir yaşatıyor: ENVER GÖKÇE
(1920- 19 Kasım 1981)
“Enver Gökçe partizan bir şairdir. Yıllarca yok sayılmasının ve unutturulmak istenmesinin ardındaki temel neden budur.”
Mehmet Özer
“Pablo Neruda’dan yeni şiirler çeviriyorum. Bu arada 1951 Tevkifatı’nın destanını yazmaya çalışıyorum. Epope-İllegal olacak destanın adı. Destanın ağırlık noktasını
Demokrat Parti döneminin çağdışı tutumu oluşturacak.”
Esen Yel (Söyleşiden)
“Hayat bütün hareketi, aktivitesi, ileri atılışlarıyla diri, canlı, ve değişiktir. Hayat dinamizmine can katan, yaşamayı öven, kötülükleri protesto eden, insanlığımızı yükselten sanatçılardan huylananlar, onları fildişi kulede tutmak istiyorlarsa, korktukları içindir.”
Enver Gökçe
Hayatı:
Kemaliye’de doğdu. Öğrenimini Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde tamamladı (1948). Ceza Yasası’nın 141. maddesine aykırı eylemde bulunma savı ile tutuklandı (1951). Yedi yıla hüküm giydi. Cezaevinden çıktıktan sonra yaşamını bağımsız yazarlık yaparak sürdürdü.
ENVER GÖKÇE’YE
Sene 1966
Kayınvaldemin evinde
oturuyoruz Kınalı’da
Gözü yaşlı bir sonbahar günü
Güler sökük dikiyor pencerenin
önünde
Ben odanın gerisinde masa
başında
Hatırımda kalmamış kimden
Çeviri yapıyorum harıl harıl
Telifimi parça buçuk alacağımı
bile bile…
Yau diye seslendi Güler
Bir adam geçti önümüzden
Tam bir eski tüfek…
Bu kadar olur ama!..
Demeye kalmadı zır kapı!
Gittim açtım,
Karşımda bizim Enver!
Can Yücel
“Türkiye’de olsam Enver’in tabutunu Doğu Ekspresi’ne koydurur, Kemaliye’nin Çıt Köyü’ne yollardım. Bir yerlere de onun şiirini yazardım: Beni şehir şehir beni, beni köy kent beni, usul beni yolca götür kardeşlik treni. Enver’i kötü günlerinde, adı haritalarda bile bulunmayan bu köy arkalamış, yaralarını bu köy sarmıştır. Enver’in mezarı en çok oraya yakışacaktır.”
İlhan Başgöz
“O bir senteze varmıştır… Bu toplumcu gerçekçi şiirdir… İkircikli tonlamaların, ifadelerin yerlerini insani olana, insanın gerçekten mutlu olabileceği bir anlayışa devridir. İnsanca ve kardeşçe yaşama sevdasının ete kemiğe bürünüp o düzeni arama, o yolda yürüme bilincine eklemlenmesidir.”
Özgen Seçkin
Kaynakça:
20. Yüzyıl Türk Şiiri Antolojisi, İlhami Soysal, Bilgi Yayınevi, 16. Basım, s.302, Ocak 2018, Ankara
Çağdaş Türk Edebiyatı 3, Cumhuriyet Dönemi 1, Şiir, Şükran Kurdakul, Evrensel Basım Yayın, 5.Basım, s.300, Aralık 2005, İstanbul
Şiirimizin Işıklı Irmağı Enver Gökçe Derleyen: Mehmet Özer, Evrensel Basım Yayın, Birinci Basım, s.33-55-131-222-229, Şubat 2006, İstanbul
Hazırlayan: Serkan Yaman
