(1941- 9 Temmuz 1993)
“Dili yalın. Benzetme yapmayı, anlaşılması güç olmayan simgeler oluşturmayı seviyor. Bir kitabında halk şiiri biçimlerinden de yararlanıyor. Başka bir eserinde ise, kendine özgü bir sese, romantik, acılı ve yalın bir söyleyişe ulaşıyor. Simge, alegori ve mecazlardan ölçülü bir tutumla yararlandığı bu şiirleriyle şiirimizin lirik geleneklerine bağlanıyor.”
Ataol Behramoğlu
KUŞLU GAZEL
Koyup zarfın içine, üstünü acıyla pulladım
Sana bir sevinçlik menevişli kuş yolladım
Son kuşlarımdı bunlar, dedim telef olmasın
Geçti artık göğsümde kuş barınmaz anladım
Esti rüzgâr bozuk bozuk, örselendi yüreğim
Eksik gedik nem varsa ezberden tamamladım
Bende sönen şavkıması sürsün diye yaşamın
Bu kuşları senin için gözlerimde sakladım
Kim sürmüş altıok metin dünyanın sefasını
Kirletilmiş bir zamanı yürürken adım adım
ESERLERİ:
Ressam yönü olan şairimizin eserleri arasında şu kitapları sayılabilir: Gezgin ilk kitabıdır (1976). Daha sonra Yerleşik Yabancı (1978), Kendinin Avcısı (1979), Küçük Tragedyalar (1981), İpek ve Kılaptan (1987), Gerçeğin Öte Yakası (1990), Dörtlükler ve Desenler (1990), Süveyda (1991) ve Alaturka Şiirler (1992).
Kendinin Avcısı ile 1980 Toprak Şiir Ödülü’nü Ahmet Telli ile paylaştı. Gerçeğin Öte Yakası ile de 1991 Cemal Süreya Şiir Ödülü’nü aldı. Şiirin İlk Atlası adlı deneme kitabı 1992’de yayımlandı.
