Dünden beri sokaklarda,
meydanlarda saldırıya uğrayan kamu emekçileri eğitimin faşistleştirilmesine ve gericileştirilmesine karşı direniyor.
Kızılay Meydanı’na dayanan emekçiler polisin bütün tehditlerine, kara ve soğuğa rağmen geri adım atmıyor.
Birçok şehirden Ankara’ya gelmek için yola çıkan emekçileri, güvenlik güçleri daha kendi şehirlerinde iken zor kullanarak engellemeye uğraştı. Gerici 4+4+4 yasa tasarısını oldubittiyle Meclisten geçirirken muhalif büyük bir kitle gücünün Ankara’da oluşmasını istemeyen iktidar kamu emekçilerini güç gösterisiyle yıldırmaya çalışmaktadır. Başkalarına demokrasi ve insan hakları dersi vermeyi adeta alışkanlık haline getiren AKP iktidarı kendi ülkesindeki en küçük bir demokratik talebe ve hak eylemine dahi tahammül göstermemektedir. İtiraz eden herkesi işbirlikçileriyle birlik olup susturmaya, yok etmeye çalışmaktadır. Haklarını arayanları dövdürüyor, gazlatıyor. Hızını alamayıp gazeteleri kapatıyor, gazetecileri, yazarları, siyasetçileri ve sesini çıkaran herkesi hapishanelere dolduruyor.
O çok eleştirdikleri Mübarek’ten ne farkları var? Devlete en az Mübarek kadar hakim oldular. Sömürü ve soygunda ise onu geçtiler. Hapishaneler tıklım tıklım dolu. Özel Yetkili Mahkemeler ise Sıkıyönetim Mahkemelerini çoktan ikiye katladı. Öte yandan bunların Mübarek’ten farklı olarak bir de “Yetmez ama evet”çiler korosu var.
Ama her türlü baskı ve yıldırma faaliyetlerine karşı halkımız ve devrimciler bu saldırgan, gerici Amerikan uşaklarından mutlaka kurtulacaktır. Kamu emekçilerinin direnişi de gittikçe artan bu inancın bir parçasıdır.
Tüm ilerici-devrimci kamu emekçilerinin ortak düşmana karşı eylem birliklerini sağlayarak yürümeyi becermeleri halinde daha büyük ve etkili direnişleri hayata geçireceklerini hepimiz biliyoruz.
