Cemal Süreya, II. Yeni şiir akımının öncüsüydü. Bu akım (Edip Cansever akım demekten kaçınırdı) şimdilerde yeni kuşağın dilinden düşürmediği aşk ve toplum temalı şiirler ile ömrümüze ömür kattı. Her ne kadar Eleştirmen Asım Bezirci (Saygıyla anıyoruz) bu akıma belli mesafeden bakmış olsa da öncülerinin şiirinin bizi kucakladığı bir gerçek.
Şiir yaşatıyor
CEMAL SÜREYA
(1931-9 OCAK 1990)
AŞK
Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git
Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. Gitsinler.
Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin
Oysa Allah bilir bugün iyi uyanmıştık
Sevgideydi ilk açılışı gözlerimin sırf onaydı
Bir kuş konmuş parmaklarıma uzun uzun ötmüştü
Bir sevişmek gelmiş bir daha gitmemişti
Yoktu dünlerde evvelsi günlerde yoksulluğumuz
Sanki hiç olmamıştı
Oysa kalbim işte şuracıkta çarpıyordu
Şurda senin gözlerindeki bakımsız mavi, güzel laflı
İstanbullar
Şurda da etin çoğalıyordu dokundukça lafların
dünyaların
Öyle düzeltici öyle yerine getiriciydi sevmek
Ki Karaköy köprüsüne yağmur yağarken
Bıraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti
Çünkü iki kişiydik
Oysa bir bardak su yetiyordu saçlarını ıslatmaya
Bir dilim ekmeğin bir iki zeytinin başınaydı doymamız
Seni bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu
İki kere öpeyim desem üçün boynu bükük
Yüzünün bitip vücudunun başladığı yerde
Memelerin vardı memelerin kahramandı sonra
Sonrası iyilik güzellik.
(Bu sayfa Serkan Yaman tarafından hazırlanmıştır.)
