4–8 Ocak 1991 tarihinde gerçekleştirilen Zonguldak Büyük Madenci Yürüyüşü işçi sınıfının ve devrimcilerin mücadele tarihinde önemli bir yer tutar.
Bu tarihlerde yüzbin insan Zonguldak’tan Ankara’ya doğru yürüdü. İstanbul yolundan geri döndürüldüler, Ankara’ya kadar gidemediler ama egemenlerin yüreklerine de korku saldılar.
İşçiler bu eylemle ekonomik, sosyal sorunlarının yanı sıra madenciliğin sorunlarını da bütün Türkiye’ye anlattılar. Bir kent, kadın erkek hep birlikte Ankara’da köşeleri tutanların üstüne yürüdü. Neo liberal politikalara, Özalcılığa karşı yürüdü. Ama madenci feneri Ankara’ya kadar yanamadı.
Eğer yüzbin madenci feneri Ankara’da yansaydı bugün yeraltındaki 1.5 milyar ton taş kömürü rezervi dururken, her yıl 3 milyar dolar ödeyerek yurt dışından kömür satın alabilirler miydi? Büyük bir borç batağına sokulan ülkenin kendi öz değerleri toprak altında yatarken dışarıdan kömür alıyorlar. İstihdam imkanları neo-liberal politik anlayış nedeniyle görmezden geliniyor.
Türk-İş yönetimi ise bu büyük yürüyüşün talepleri doğrultusunda mücadele etmek yerine iktidara hoş görünme gayreti içinde.
Sokaklar yüzbin madenci feneri ile aydınlanmayı bekliyor…
